Rondje om

De trots van Rotterdam

De Rotterdam. 228 meter lang, 28 meter breed en 41 meter hoog. Het stoomschip van de Holland Amerika Lijn voer voor het eerst op 3 september 1959 naar New York. En ze heeft menig behouden vaarten gehad. En is nu weer terug in Rotterdam, waar ze zal blijven. Ik heb 2 uur op het schip rondgelopen, en boot liefhebber of niet, ze is echt prachtig.

Even Apeldoorn bellen

Ik ben een half uurtje van huis, kom thuis en wordt onaangenaam verrast door een vaas met bloemen die van het roze tafeltje op de grond is gevallen. Fijn, katers (a.k.a. de Rovers) die van bloemen houden. Kan gebeuren. Even het water opdweilen en onder het mom van 'scherven brengen geluk' lekker gaan slapen. Maar de volgende ochtend moest ik twee keer de slapers uit mijn ogen wrijven om me echt te realiseren dat de gehele houten vloer die er pas 2 maanden lag omhoog was gekomen. Over de hele lengte van het huis. OMG! Aangezien de vloer na een week niet ging zakken werd het toch tijd om 'even Apeldoorn te bellen'. Ik vertel wat er gebeurd was en kreeg vervolgens kordaat het antwoord "Mevrouw, het is een huishoudelijk ongeluk, dus de schade wordt niet gedekt." Pardon? "Kijkt u maar in de polisvoorwaarden". Al jaren betaal ik netjes de verzekering, ik heb nog nooit ergens aanspraak op gedaan, en juist in dit soort gevallen denk je hier beroep op te kunnen doen. Maar nee. Als het door het lekken van een kraan was gekomen of van een verwarming, dan was het geen probleem. Maar dat was nu net niet het geval. En bedankt Apeldoorn. Een expert in vloeren is inmiddels langs geweest en zegt dat de vloer echt vanzelf weer gaat zakken. Gelukkig, dat scheelt weer een berg duiten. Afgelopen zondag kregen we van mijn zus en zwager prachtige bloemen "Voor op je roze tafeltje". Ik schiet in de lach, want ze had de vloer nog niet gezien en kende het verhaal nog niet. De bloemen staan nu schitterend in een verzwaarde vaas. De katers hebben hun eigen bloemen gekregen, namelijk kattengras. Verder blijft de vloer zakken. En Apeldoorn, voor het afsluiten van een verzekering zal ik voortaan heel goed de kleine lettertjes lezen.

Ivoren toren

Dol op Kimmidoll

Kimmidolls zijn Aziatische gelukspoppetjes. Even geleden kreeg ik Kimmidoll Kazuna van een vriendin. En sinds gisteren heeft Kazuna er een zus bij. Yoshi. Yoshi heb ik gekregen van een andere vriendin. Dank je wel meiden!
Deze Aziatische lucky dolls zijn niet alleen funky, maar brengen ook een mooie boodschap. Kazuna staat voor True Friend. Door anderen te waarderen en te omarmen zoals ze zijn en door de uniekheid in ieder persoon te zien, breng je een vleugje vrijheid in iemand zijn leven. En Yoshi staat voor Good Luck. Door de blessings en kansen in iedere situatie te zien, vind je de sleutel naar voorspoed. Kazuna reist al een tijdje mee aan mijn sleutelbos. Yoshi staat thuis naast mijn Maneki Neko (lucky cat). Lucky me! And I will count my blessings and honour my true friends.

Het Ikea Lack verhaal deel 2

Het Ikea Lack tafeltje met krijtbordverf begon met een eend. En toen ik even niet keek, zat er ineens een muis op de poot, kreeg de eend eten en weer later werd hij flatulent. Wisser erover, tijd voor een nieuw Lack verhaal.

Dag WK. Hallo Tour.

Ik was er helemaal klaar voor. En Rotterdam ook. De WK finale. Het plein bij de Binnenrotte was vorige week zondag gevuld met duizenden pletterpetten, juichbandjes, beesies en dutchy dresses. Het vuurwerk werd al afgestoken voordat de wedstrijd was begonnen. En ik kreeg zowaar een beetje kippenvel bij het volkslied wat door iedereen uit volel borst werd meegezongen. Hoewel de sfeer goed was, was het zicht op het beeld niet al te best. Dus zijn we in de rust naar huis gehold om de tweede helft geconcentreerd met de neus voor de buis te zitten. De minuten verstreken en er gebeurde niets. Tenenkrommend en nagelbijtend tot het moment daar was. Het doelpunt. En toen was het stil. Heel stil. De maandag erna was het nog stil. Op de weg. Op kantoor. Maar afgelopen dinsdag mochten de vuvuzela's nog 1 keer uit de kast gehaald worden om de jongens in Nederland vol trots te onthalen en te huldigen. Een week later is de oranje gekte voorbij. De straten zijn niet oranje meer. De beesies zijn weer ingeleverd bij de Albert Heijn. Bertje geniet van zijn welverdiende rust. En Wesley komt al weer bij van zijn huwelijksdag en nacht. Ondanks het verlies was het een fantastisch WK. En die duik in het Hofplein fontein kan nog wel 2 jaar wachten. Nu volgen we gewoon de Tour de France, waar je verplicht Mart Smeets bij krijgt in de nabeschouwing. Mag ik dat zo zeggen? Ja, dat mag ik zo zeggen.

Wandelschoenen

Een vriendin van mij gaat de Nijmeegse Vierdagen lopen. Sinds december is ze fanatiek aan het wandelen en ze is er klaar voor. Hoe stoer! Geïnspireerd door haar verhaal en aangezien ik naast salsa niet veel aan lichaamsbeweging doe, heb ik besloten om ook te gaan wandelen. En dat betekent dat er wandelschoenen gekocht moesten worden. Ergonomisch verantwoorde schoenen heb ik altijd gemeden. Trends als Birkenstocks, Crocs en Ugs zijn aan mij niet besteed, hoe hip ze ook zijn of waren en al lopen ze zo lekker. Pijn of geen pijn, ik trotseerde regelmatig menig stad op hoge hakken tijdens een stedentrip en zelfs tijdens survivals naar de Ardennen gingen de hakken altijd mee. Dus het was even slikken toen de schoenen gisteren voor het eerst aan gingen. Niet dat ik hoog scoor op de fashionista ranking, maar eerlijk is eerlijk, fashionable zijn ze niet. Als bouwvakker liepen mijn vriend en ik door de stad. Maar dan wel 'wandelen nieuwe stijl'. Een sigaretje onderweg mocht volgens mij best. En de camera is meegegaan, dus ik onderbrak de stevige tred nog wel eens om een kiekje te maken. Want al wandelend valt je oog op dingen die anders aan je voorbij gaan. Zoals een gratis jaren 80 oranje wasrek en dito burostoel. Of het huis van ooievaars met als fundering de hoogspanningskabels van ProRail. Na een uur wandelen vonden mijn voeten deze nieuwe stappers wel genoeg. En drongen de eksterogen al weer aan. Inmiddels zijn 3 vrienden ook enthousiast geraakt en gaan we ervoor. En wie weet zie je me dan volgend jaar 4 dagen 8 uur lopen tijdens de Vierdaagse. Op mijn wandelschoenen. Of toch op hakken?

 

Ali Slowmo

Even binnenlopen voor een bakkie

Door torenhoge telefoonrekeningen, zeiden mijn vriendinnetje uit Utrecht en ik regelmatig tegen elkaar "Het zou zo leuk zijn als we gewoon bij elkaar binnen konden lopen voor een bakkie". Dus ben ik gestart met mijn Rotterdam campagne om haar te overtuigen hoe leuk het is om hier te wonen. Maar uiteindelijk is het niet mijn campagne maar de liefde die haar naar Rotterdam heeft gebracht. Haar liefde (en tevens vriend en oud collega van ons) woont in Rotterdam en ze gaan samenwonen. In Rotterdam. Sterker nog, in dezelfde straat. Sterker nog, we worden (met 1 huis ertussen) buren. Dus naast vriendin, wordt ze nu ook buurvrouw. Hoe bijzonder en geweldig is dat! Ze hebben inmiddels de sleutel van hun nieuwe huis. De champagne is ontkurkt. Het eerste behang is van de muur. Lieve nieuwe buurvrienden, ik wens jullie ontzettend veel geluk! En uiteraard heb ik mijn telefoonrekening drastisch verlaagd. Opdat we maar regelmatig 'even binnen lopen voor een bakkie'.